Liefhebbers van Teruel, gevangenen van hun glimlach, zijn mensen die dit prachtige land huisvest.
Het geeft zoute tranen af, het is een evenwichtige euforie van tederheid en prestige voor zo'n uitgestrekt land. Het zijn zomerliefdes, wat hun land smeedt, gezinnen vertrokken voor liefde, voor werk zijn ze hulpeloos.
De zomers vullen zijn dorpen, zijn bergen en zijn rivieren, mensen keren terug naar hun plaats, mensen keren terug naar waar ze zijn geboren. Mensen geven menigten af, mensen geven waanzin af, aangezien Teruel niet zomaar een stad is, en het een unieke stad wordt.
Dorpswaarden worden tussen de kreten door overgedragen, omdat het de grootouders van de mensen zijn die het vonnis hebben. Uit een dorp komen is gek, als je denkt dat boer zijn schattig kan zijn.
Gezegend zij het leven, gezegend zij de ziel, gezegend zij de mensen die tot eerlijkheid roepen door naar je gezicht te kijken. Een uniek land waar Chomón, Buñuel werd geboren, en een eindeloos aantal illustere personages die leven geven aan dit prachtige land, maar wat heeft Teruel? We gaan het uitzoeken.