Deze paddenstoel is door zijn uiterlijk gemakkelijk te identificeren.
De hoed, die een diameter tot wel 15 cm kan bereiken, heeft een heldere, egale oranje kleur, waardoor de plant gemakkelijk te herkennen is in de bossen waar hij groeit. Hoewel de kleur misschien op giftigheid lijkt, is dit bij dit soort paddenstoel volkomen normaal.
Het oppervlak van de hoed is glad, bijna fluweelachtig, en heeft een naar beneden gebogen rand. Het is uniform en heeft geen witachtige markeringen. Als u twijfelt over een ander soort paddenstoel, kunt u deze beter niet plukken.
Naarmate de paddenstoel rijper wordt, wordt de hoed platter en kan de kleur lichter worden, maar de warme, goudkleurige tint blijft behouden.
De stengel van Amanita caesarea is stevig en wit tot lichtgeel van kleur, met een basis die naar de grond toe breder wordt, waardoor hij een bolvorm krijgt.
Het meest intrigerende kenmerk van deze schimmel is het "eitje" dat hem in de beginfase van zijn ontwikkeling omringt. Dit eitje, dat de hele schimmel omgeeft, heeft een witte kleur. Daaraan dankt het ook de naam.
Naarmate de paddenstoel rijpt, breekt het "eitje" en komen de hoed en de steel van de paddenstoel bloot te liggen.
Het vlees van de Amanita caesarea is zuiver wit, waardoor het er vers nog aantrekkelijker uitziet.
De smaak is mild, zoet en zeer aangenaam, waardoor het een van de meest gewilde paddenstoelensoorten is onder fijnproevers.